Kurbağalardan ilham alarak, voltajik pil doğdu, voltajik pilin icadının arkasındaki ilginç hikaye

Günümüzde hayatımızda, Tesla ve BYD gibi yeni enerji taşıtlarından, çeşitli araçların başlangıç pillerinden, akıllı telefonlardan, dizüstü bilgisayarlardan,kullandığımız taşınabilir elektronik ürünler, vb., bataryaların icadından ayrılmaz.

Bazıları bir kere kullanılabilir, örneğin AAA piller. Ayrıca çok kez boşaltılabilen şarj edilebilir lityum iyon, nikel-krom piller de vardır.

Bir akü aslında kimyasal bir reaksiyon yoluyla elektrik üreten bir cihazdır. 1748 - Benjamin Franklin elektrikli bir cam tabakasını tanımlamak için "batarya" terimini icat etti.

Luigi Galvani, İtalyan bir doktor, fizikçi ve biyologtu. 1780'de Galvani bir masadaki kurbağayı soyuyordu.O ve karısı, kurbağanın derisini ovarak statik elektrikle deneyler yapıyorlardı.Galvani'nin asistanı, kurbağanın çıplak siyatik sinirine şarjlı bir metal neşterle dokundu ve tam o anda kıvılcımlar gördüler ve ölü kurbağanın bacakları canlı görünüyordu.Bu, biyoelektrik araştırmalarında ilk girişimlerden biriydi., ve hayvansal elektriği keşfetti. Bioelektromanyetikte öncü olarak kabul edildi.

Galvani'nin bir arkadaşı, fizikçi Alessandro Volta (aka Volta) Galvani'nin biyoelektrik etkileri teorisiyle aynı fikirde değildi.kas ve sinirleri birbirine bağlamak için kullanılan metal tellerden kaynaklanan kasılmalara inanıyordu.Volta, hayvan elektrikinin, deneyde yer alan iki metal arasındaki etkileşimden kaynaklanan bir tür metal elektrik olduğuna inanıyordu.

Alessandro Volta 1745 yılında İtalya'nın Como şehrinde doğdu. 29 yaşında Como Kraliyet Okulu'nda fizik profesörü oldu.Elektrostatik kıvılcımlar yakarak hava elektriğini inceledi ve deney yaptı.34 yaşında Pavia Üniversitesi'nde fizik profesörü oldu.

Elektrik hayvan dokusundan gelmediğini kanıtlamaya karar verdi.Her iki bilim adamı da haklıydı..

Volta bu hipotezi deneyler yoluyla test etti ve 1800'de Volta daha sonra Voltaik yığın olarak adlandırılan gerçek bataryayı icat etti.Bir voltajik yığın, birbirinin üstüne yığılmış bakır ve çinko disk çiftlerinden oluşur., tuzlu suya (yani elektrolit) batırılmış bir kumaş veya karton katmanı ile ayrılır.Kullanılmadığında uzun süre bırakıldığında çok az şarj kaybeder, ancak ilk modelleri, bir kıvılcım üretmek için yeterince güçlü bir voltaj üretemedi.Volta, kimyasal etkiyle üretilen sabit akımı ifade etmek için "akım" terimini icat etti..

Voltajik pillerle ilgili başka bir sorun, iki olgu nedeniyle oluşan kısa pil ömrüdür (bir saate kadar).Bakır üzerinde hidrojen kabarcıklarının oluşmasına neden olur, böylece pilin iç direncini sürekli olarak artırır (polarizasyon olarak adlandırılan bu etki, modern pillerde ek önlemlerle karşılaştırılır).Diğeri de yerelleştirme denen bir olgudur.Bu problem 1835 yılında İngiliz mucit William Sturgeon tarafından çözüldü.Yüzü biraz cıva ile işlenmiş, yerel eylemlerden etkilenmez.

Voltajik piller, kusurlarına rağmen, Leiden kavanozlarından daha istikrarlı bir akım sağladı ve birçok yeni deney ve keşfi mümkün kıldı.

John Frederick Daniel adında bir İngiliz kimya profesörü, voltaj pilindeki hidrojen kabarcıkları problemine bir çözüm buldu, 1836'da Daniel pilini icat etti,bakır sülfat çözeltisi ile doldurulmuş bir hücreden oluşuyordu. bakır bir kaptan oluşur ve içine sülfürik asitle dolu bir çamur kapı ve çinko elektrotu batırılır.İyonların geçişine izin veren ama çözeltinin karıştırılmasını engelleyen.

Daniel bataryası, voltajik bataryaya göre önemli bir gelişmeydi ve pratik bir batarya haline geldi.Aynı zamanda daha güvenli ve daha az aşındırıcı., ve yaklaşık 1.1 volt üzerinde çalışır. Özellikle telgraf ağında pil kullanımı için hızla endüstri standardı haline geldi.

1859'da Fransız mucit Gaston Plant, pratik bir şarj edilebilir kurşun-asid pil geliştirdi.